Λίγα λόγια για τη συγγραφέα.

Η ΣΥMBΟΛΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ.

          Όπως γνωριζουμε, τα παιδιά, από τη βρεφική, κιόλας, ηλικία, είναι σε θέση να ανταποκριθούν στην ανθρώπινη φωνή. Η φωνητική δραστηριότητα του βρέφους αρχίζει από τη στιγμή της γέννησής του, με κλάμα και άναρθρους ήχους που προφέρει ενω, ήδη, από τον τριτο μηνα, αρχίζουν να εμφανιζοντε οι "ψευδοδιαλογοι" μεταξυ γονέα και βρέφους. Οι γονείς παράγουν ήχους και περιμένουν "απάντηση" του βρέφους. Η συμπεριφορά αυτή, θεωρείται η αρχή των κοινωνικών διαλόγων, καθώς και μθα καλή άσκηση επικοινωνίας, κατά την οποια το παιδι μαθαινει το "turn -talking", που ειναι ένα από τα βασικά συστατικά επικοινωνίας.

          Γύρω στον 4ο μήνα, αρχίζει το βάβισμα, όπου το βρέφος παράγει ήχους στους οποίους συνδυάζει φωνήεντα με συμφωνα (π.χ. πα, γκου, μα). Mεταξύ 9-12 μηνων, παρατηρείται αύξηση της συχνότητας του βαβισματος, η οποια μειώνεται όταν παρουσιαστούν οι πρώτες πραγματικές λέξεις, δηλαδή, γύρω στον 11ο με 12ο μηνα. Λέξεις μονοσύλλαβες, π.χ. "γειά" ή δισύλλαβες, αποτελούμενες από ταυτόσημες συλλαβές π.χ. μα-μα.

          Στην ηλικία 18-21μηνων το λεξιλόγιο επεκτείνεται ταχύτατα, με την προσθήκη νέων λέξεων, ενω, κατά τη νηπιακή ηλικία, παρατηρούμε εκπληκτικές αλλαγές στον τομέσ της γλώσσας. Τώρα ο λόγος γίνεται πλουσιότερος και πιο κατανοητός. Ήδη, κατά το 4ο έτος, το παιδι αρχίζει πλέον, να χρησιμοποιεί πλήρεις προτάσεις, κατά το γραμματικό πρότυπο των ενηλίκων. (Παρασκευόπουλος, 1985, τ2, 68).

          Σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του λεξιλογίου, παίζει και η ανάγνωση βιβλιων. Ιδιαίτερα, ο ποιητικός λόγος είναι αρκετά οικείος στα παιδιά. Συμφωνα με τον Jean Georges, η ποίηση, για το παιδι προσχολικής ηλικίας, είναι ένας λόγος μητρικός, ενσωματωμένος στη μνήμη και τη φαντασία.

Η ποίηση στο Νηπιαγωγείο αποτελεί ένα πανηγύρι λέξεων, στο όποιο η ατμόσφαιρα, ο ήχος, ο ρυθμός, η μουσική και το συναισθήμα, έχουν περισσότερη σημασια από το νόημα. "Ποιητής και παιδι, αντιμετωπιζουν τις λέξεις ως ηχητικά αντικείμενα. Τις βιωνουν με έναν τρόπο μοναδικό. Η λέξη και το αντικείμενο είναι ένα π.χ. η λέξη νερό έχει υγρότητα κι ένα συναισθήμα δροσιάς". (Θεμελής Γ., 1978).

          Η ποίηση ειναι η πρώτη πνευματική τροφή του παιδιού και η επαφή του με αυτην ειναι ευχάριστη, όταν πρόκειται για ακουσματα που μιλούν στον κόσμο του παιδιού, με φαντασία, απλότητα και χιούμορ. Γι'αυτό και η μύησή του από πολύ νωρίς, στον έντεχνο λόγο, συμβάλλει στην αισθητική καλλιέργεια, στην ανάπτυξη της φαντασίας, στην ψυχική ωριμανση και, βεβαια, στη γλωσσική του ανάπτυξη. Επιπλέον, εκλεπτυνει την ευαισθησία του, ενω, παράλληλα, καλλιεργει τη σκέψη του και απελευθερώνει τη φαντασία του.

          Το παρακάτω αποσπασμα το Novak Boris, εξηγεί τι ειναι η ποιηση για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας:

Οι μεγάλοι ακούνε τις λέξεις

αλλά δεν τις προσέχουν.

Οι μεγάλοι διαβάζουν τις λέξεις 

αλλά δεν τις νοιώθουν.

Οι μεγάλοι αρθρώνουν τις λέξεις 

αλλά δεν τις γεύονται.

Τα παιδιά παίζουν με τις λέξεις.

Τα παιδιά ακούνε τις λέξεις.

Τα παιδιά νοιώθουν τις λέξεις.

Τα παιδιά γεύονται τις λέξεις.

Παρασκευόπουλος Ν., Ι. (1985). τ2. Εξελικτική Ψυχολογία. Η ψυχική ζωή από τη σύλληψη ως την ενηλικίωση, Αθήνα.

Θεμελης Γ., (1978). τB. Η διδασκαλία των νέων ελληνικών, το προβλημα της ερμηνειας, Κωνσταντινιδης, Θεσσαλονίκη.

ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ BΙβΛΙΟΥ

     Σκοπός της κυρίας Ποιητούλας ειναι να δώσει στους μικρούς μας φίλους μικρές συμβουλες, για διάφορες πτυχές της καθημερινότητάς τους, όπως το να φοράνε το μπουφάν τους όταν κάνει κρύο, να τρώνε το πρωινό τους, να αποφεύγουν τα πολλά γλύκα, να συμβάλουν στην ανακύκλωση και άλλα πολλά, με έναν τρόπο ευχάριστο και διασκεδαστικό, αποφεύγοντας το μονότονο τρόπο διδασκαλίας. Παράλληλα τα ταξιδεύει σε έναν κόσμο πολύ οικειο γι' εκείνα. Στον κόσμο της φαντασίας, αφού όλοι οι ήρωες του βιβλιου, ζωάκια, φαγητα, φρούτα, λαχανικά, ζωντανεύουν, μιλούν και συμβουλευουν. Η ομοιοκαταληξία που επικρατεί στα ποιηματα, προσδιδει λυρικοτητα, προσφέροντας στα παιδιά ένα ευχάριστο άκουσμα.